Slaap, meisje, slaap

Ze houdt mijn haren stevig vast
Anders valt ze niet in slaap
Haar snel groeiende lijf
rechtop tegen het mijne
Haar hoofd op mijn borst
Onze ademhaling synchroon
Eerst nog opgejaagd
Ze verstilt

Ze versterkt haar greep
Alsof ze zeker wil zijn
dat ik er ben
Dat ik het ben

Alsof ze voelt
dat er wat gaande is

Wat ik eigenlijk al lang geloof
Dat ze voelen
Voelen van wat wij voelen
Zij, deel van ons

Slaap maar meisje
Hou maar vast
en laat maar los
De rest
komt later wel

Los zand

Als de grond onder je voeten wegzakt
Als waarheid als los zand wordt
Maar de zoektocht zoveel mooier blijkt
Dan wat je altijd hebt gehoord
Als de vragen je zo veel meer leren
dan de antwoorden die je altijd hebt gekend

Bevrijding, berusting
Dat er niet op elke vraag
een antwoord hoeft te zijn

Al is het niet kennen van
de bestemming, het on-eindige
Soms beangstigend, verlammend zelfs
Het onderweg-zijn geeft zuurstof, ruimte
Een vreemd, nieuw vertrouwen in het al-omvattende

Het geeft geen andere keuze
Dan het heden te omarmen
De toekomst te aanvaarden
Dankbaar
te Leven

Omdat het niet anders kan

Omdat de woorden zo lang gevangen zaten
Omdat ik er niet meer omheen kan
Omdat de woordkunstenaar kansen moet krijgen
Omdat de woorden – eindelijk weer – komen
en blijven komen
Omdat ze willen geschreven worden
Al maakt het niet uit of ze ook gelezen worden
Of misschien ook weer wel
Omdat er een plek is waar het kan
Daarom
Omdat het niet anders kan
Omdat ík niet anders kan